میشود زمان سکوت کند

چونان ساعتی که بخواب میرود

سکوت در میان نتها خود ،موسیقی ست

زمان چون موسیقی دلخراش

روح را آهسته آهسته

در انزوای

رابطه های شیرینی که تیره میشوند

دگردیس میشوند و درنهایت میمیرند

میمیراند!

مثل حوض حیاط خانه ی پدری ام

و درخت سیبی که پس از تولدم کرم خورد

وهیچگاه نفهمیدم

چرا پدرم ساقه هایش را با تبر آشتی نداد

و درخت توتی که شاخه هایش نردبان پشت بام بود

در بازی های کودکانه!

همه 

قربانی تجدد شدند

شبیه:

ماهی های حوض که سیزده روز مهمان سفره ی هفت سین بودند

و زندانی تُنگ!

و اینچنین بود که زندانی دیوارهای آپارتمان شدیم!

و اینچنین شد که شاهنامه خاک خورد