میبینم کشتی به ساحل نشسته
با گامهای لحظه ها در مسیری که زندگیست
نمیتوانم گفت:
دریک قدمیست یا در افقی ست دور
من و لحظه ی احتضار
کشتی و ترک لنگرگاه

   شب تیره ی برفی

   غم به زانوی سکوت گرفته ی عشقی

   فردا که خورشید بدمد

   عشق آواز میخواند

   غم آب میشود

   من میمانم و تو!

 *من دریا و تو ماه و قوانین فیزیک!

عجب بازی ای میشه شب:

جاذبه ی تو و مد من

امواجمو مینشونه به ساحل!

تو بازیگر دو تا نقشی ماه و ساحل!

تو  با ماسه هات نوازشم میکنی و

من  آغوشمو برات باز میکنم

 هم آغوشی دریا و ساحل!

خدایا میخوام مسخ بشم!میخوام دریا بشم! 

کاش میشد شادی رو به درد قلمه زد ولی کسی پیدا میشه شاخه ای از شادیش رو ببخشه!

در بستر تنهایی ات،یادی کن از بستر تنهایی ام!